Klub Wysokich

diiiijanae

Cześć Wam b.Wielcy i troszczkę mniej Wielcy, zapisałam kiedyś słowa o wielkości...powiedzmy 'duszy', wolnej woli, która z rozkoszą działa lub nie; jakże każdemu się chce, dla spokoju jest radość, siły do życia, mądra przyjemność bycia.....i brzmią te słowa hymnem Koła Filozoficznego(zawiązanego wraz z innymi studentami białostockiej WSAP), tymczasem pozdrawiam b. ciepło, a wy pocieszcie się też tym rodzajem sensu:
Gotowi nim marzenia>
Pragnący spełnienia>
Bardzo wierni sobie >
ćwiczymy mądrość w głowach:...................

frodo2000

To ja mam drugą taką myśl: Wątpliwości są sensem naszego działania.

diiiijanae

....mamy wybór.

pql

Sens życia wg Monty Pythona

Golem

ja myśle, ze aby do tego dojrzeć to trzeba sie z tym przespac Wink

diiiijanae

Trzeba wierzyć, że życie jest piękne, żeby nie robić sobie problemów, myśli nie raz zagrażają zwątpieniem, pustką, hedonizmem... Kontrola umysłu wymaga planu lub też bardziej chaotycznej, ale sublimacji energii organizmu w określone nurty kultury, nauki, twórczości, sportu itd. Freud nazwał ten proces adekwatnie. Jak wyglądają poszukiwania samego siebie, czy też znalezienia i emocjonalnego wykorzystania swego miejsca w społeczeństwie. Nie chcę maniakalnie powtarzać refleksji, ale tu po raz pierwszy takie przedstawię: świat, rzeczywistość - rozumiana szeroko, od ugruntowanej sztuki matematycznycznej przez dzieła odkrywców i artystów, aż do najnowszych wynalazków astrofizyki - są mniej lub bardziej wygodną dla ich użytkowników, najczęściej nieświadomą iluzją. Nie zamierzam budować ciekawszego systemu pojęciowego, który raz jeszcze podkreśli, że wszystko jest wzglęgne. "Rzucona w życie" lub też raczej takim obdarzona, dla swojego świetego spokoju bawię się 'pięknem', które zauważyłam i potrafię wyrazić, inspiracja może narzuca się z jakichś nieludzkich tęskot... a że człowiekiem zostaję, muszę znaleźć czas i sposoby na... wyładowanie się, żeby nie wybuchnąć z nadmiaru słów okraszających radości i gorycze życia, z przyjemnością je czasem wylewam z siebie. Po części tu łącząc zagadnienia psychologiczne, filozoficzne, a wreszcie estetyczne, spekuluję, którędy człowiek się cieszy, którędy marzy, co przeżywa. Taką empatię ogranicza bardzo język, mimo to chcę ponać ludzkie dusze, pewnie poczuć się jednym z ich właścicieli, napełniać nas jeszcze droższym nam sensem. Pozdrawiam, Ewa.

Golem

kiedyś polonistka w szkole średniej (technikum) powiedziala do nas ze jesteśmy zamknieci, ograniczeni poprzez jak to określiła "przyłbice" piętna ścisłego umysłu. Teraz chyba zaczynam domyślać się co miała na myśli.
Za wiele nie czaje z tego co jest napisane ale tak sobie myśle ze przydałoby się wywiercić kilka otworów w tej przyłbicy aby zaczerpnąć powietrza Very Happy